Μπάρναρντ, Έντουαρντ Έμερσον

(Edward Emerson Barnard, Νάσβιλ, Τενεσί 1857 – Γουίλιαμς Μπεν, Γουισκόνσιν 1923). Αμερικανός αστρονόμος. Αρχικά υπήρξε ερασιτέχνης αστρονόμος, αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ και μετά εργάστηκε στο αστεροσκοπείο Λικ στο όρος Χάμιλτον της Καλιφόρνιας. Το 1892 μελέτησε έναν καινοφανή αστέρα στον αστερισμό του Ηνίοχου και υπήρξε ο πρώτος που παρατήρησε το νέφος της αέριας ύλης που είχε εκτοξευτεί από αυτόν (σαφής ένδειξη ότι ο καινοφανής είχε προέλθει από έκρηξη). Το 1892 ο Μ. ανακάλυψε τον πέμπτο δορυφόρο του Δία (ο τελευταίος δορυφόρος που ανακαλύφτηκε χωρίς τη βοήθεια της φωτογραφίας), που ονομάστηκε δορυφόρος Μ. και αργότερα από τον Φλαμαριόν Αμάλθεια. Το 1895 ο Μ. έγινε καθηγητής της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και εργάστηκε στο αστεροσκοπείο Γιερκς. Χρησιμοποίησε εκεί το τηλεσκόπιο των 40 ιντσών, πήρε πολυάριθμες φωτογραφίες του Γαλαξία και μαζί με τον Γερμανό αστρονόμο Μ. Βολφ υπήρξε ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι οι σκοτεινές περιοχές του Γαλαξία ήταν νεφελώματα που περιείχαν αέρια και σκόνη. Το 1916 ανακάλυψε έναν αμυδρό αστέρα με τη μεγαλύτερη ιδιοκίνηση που είχε έως τότε παρατηρηθεί. αστέρας Μ. Ένας ερυθρός νάνος αστέρας στον αστερισμό του Οφιούχου, που είναι ο τέταρτος πλησιέστερος αστέρας στον Ήλιο και έχει τη μεγαλύτερη γνωστή ιδιοκίνηση (10,29’’ ανά έτος)· με αποτέλεσμα να διανύει απόσταση ίση με τη διάμετρο της σελήνης σε 180 χρόνια. Μακρόχρονες παρατηρήσεις της θέσης του αστέρα έδειξαν μικρές μεταβολές στην ορθή αναφορά και την απόκλιση με περίοδο περίπου 24 ετών. Είναι πιθανό ότι αυτές οι διακυμάνσεις οφείλονται σε έναν ή περισσότερους πλανήτες με μάζα περίπου ίση με τη μάζα του Δία, που περιφέρονται γύρω από τον αστέρα. Ο αστέρας Μ. έχει οπτικό μέγεθος 9,53, είναι φασματικού τύπου M5 και βρίσκεται σε απόσταση 1,83 παρσέκ.